As Quintas (Burres)

Kort samengevat in 2 woorden: regen en nat.  We waren misschien een kwartier vertrokken en een paar druppels kwamen ons vriendelijk begroeten. Daarna begon het licht te miezeren. Er was daar echter een bushokje en konden we onze regenjas en poncho aan trekken. We hebben er de ganse dag mee rondgelopen. Al geluk dat er geen wind was. Door de regen van de afgelopen dagen is het overal slijk en moeten we goed uitkijken waar we onze voeten neer zetten. Hier uitschuiven en vallen met eventueel erge gevolgen zou nu heel vervelend zijn. Het leek minder druk op de weg. Is het omdat de pelgrims nu sneller ergens binnengaan om iets warms te gaan drinken? In Arzua gingen we even de kerk binnen voor onze stempel. Daar wilde iemand zijn wandelstok ruilen voor Els haar ergens opgeraapte tak.  Zij loopt daar al 3 weken mee rond. Het was Demetrio, een Spanjaard die van Rome naar Santiago stapte. Een fantastische man, gekend als de Master van de Camino.  We waren te vroeg aan onze albuerge. Daarom gingen we in het café aan de overkant alvast iets eten.  Een ander (Spaans) koppel sprak ons aan en we waren even in gesprek.  Wie kwam daar aan gestapt? Demetrio. Natuurlijk kende hij deze mensen en zij hem. Toen kwam er een andere Spanjaard Demetrio begroeten. Wij herkenden deze laatste dan weer als de reisbegeleider die van ons een foto nam op de Alto del Perdon. Hij was toen onderweg met een bus Engelse toeristen. Toen moesten er natuurlijk foto's genomen worden en uitgewisseld. Op zulke momenten ondervind je dat de Camino één grote familie is. Vandaag logeren we met 6 pelgrims in Heidi's Place, een klein pension. Zij is Italiaanse en samen met haar man heeft ze hier 10 jaar geleden een ruine gekocht en die verbouwd tot het huidige verblijf voor pelgrims. Holala.... we worden aan tafel geroepen. Tijd voor het community dinner! Soep en daarna iets met kalkoen. Het nagerecht wordt een verrassing. Wij laten het ons alvast smaken!