O Pedrouzo

Onze voorlaatste dag op de Camino. Vandaag stappen we tot O Pedrouzo, onze laatste stopplaats naar Compostela. Het 'weten' dat we aan het einde komen geeft een speciaal gevoel. Ons pelgrimsbestaan is bijna voorbij en de weemoed komt er aan. We hebben terug gekeken naar de foto's van het begin en alles leek zo lang geleden en toch is het precies maar gisteren geweest. We hebben veel toffe mensen mogen ontmoeten, heel mooie dingen gezien en ongelooflijk ontroerende en emotionele momenten meegemaakt. We wisten dat de Camino naar Compostela een ongelooflijke ervaring zou zijn maar dat het ons zo zou raken hadden we niet verwacht. Maar niet enkel wij maken dit mee, het komt naar boven in elk gesprek met medepelgrims van waar ze ook komen. Vandaag hebben we een heel eind gestapt met drie Amerikanen. Een vader van 81 met 2 zonen. Ze dachten eerst dat wij ook Amerikanen waren want ons Els sprak met een Mid-West accent. Het natte en koude weer is nu spijtig genoeg de spelbreker.  Van een wasje te doen is geen sprake. Je krijgt het gewoon niet droog. We wachten tot we in SdC zijn en dan gaan we wel naar de lavanderia (wasserij). De schoenen moeten ook maar wachten tot we aankomen want nu zijn de paden slijkerig. In onze albergue La Porta de Santiago zijn er nog twee Nederlanders en warempel nog een Belg; Tijl uit Gent maar afkomstig van Westerlo. Die jongen was zo blij om Nederlands te kunnen spreken.... correctie : plat Vloms van bij ons te kunnen spreken. Nu nog één keer slapen en dan morgen vroeg op weg naar Santiago de Compostela. Het bedevaartsoord waar zo velen ons zijn voor gegaan.