San Juan de Ortega

 

Onze hemel hebben we weeral verdiend: een klim naar 1165 meter en dat zonder enige schaduw. Maar boven was er een magnifiek uitzicht over de vallei van Montes de Oca. Dit gebied staat bekend voor zijn handgemaakte lederwaren en zijn pensen en worsten. De afgelopen dagen zagen we geregeld kleine gedenktekens maar nu was er een monument voor de mensen die hier werden vermoord tijdens de Spaanse burgeroorlog. Zoals altijd werd onze weg opgevrolijkt door kleurrijke muurschilderingen. Na een vermoeiende dag waren we weeral content met een verfrissende douche en een lekker pelgrimsmenu. 

Belorado

Properkes gedoucht en fris geschoren - 't was wel nodig - rusten we uit in onze albergue A Santiago. Deze was heel gemakkelijk te vinden want bij onze aankomst in Belorado liepen we er recht op. Steeds hetzelfde scenario; aan melden, credencial en id-kaart tonen en het toewijzen van onze bedden in de slaapzaal. Deze keer kregen we een bandje aan om ons te onderscheiden van de andere hotelgasten zodat we straks als pelgrims kunnen aanschuiven voor het menu de peregrino. Deze morgen, zonder haangekraai, heel vroeg op weg.  In de slaapzaal was er al beweging om half vijf. Dat zijn dan wel de fanatieke die "kilometers" willen doen. Niet voor ons, maar willen of niet, ge zijt ook wakker. Dus om 06.15 u vertrokken. We hadden ons ontbijt voor onderweg klaar en in Cranon zijn we gestopt voor café con leche. Steeds moet ge café Americano vragen als ge een grote tas wilt. Na deze stop zijn we door het dorp verdergestapt. Wat zit er toch achter dat deurtje verstopt? Curieuze Els ging even piepen... het was gewoon de electriciteit smeter. In Spanje zijn die in een kastje aan de buitenkant aangebracht. Gemakkelijk voor de opname en ge moet niet thuis zijn. Aan de andere kant van het dorp hebben we echt met onze mond opengestaan :een ongelooflijk weids uitzicht over de vlakte.  Op het verhoog gaf een oudere Spanjaard ons wat uitleg. Wij hadden geen ogen genoeg om te kijken.  Zelfs bij het afdalen hebben we enkele keren stilgestaan. Ge kunt echt niet geloven wat ge daar zag. Een foto nemen? Ja, misschien, maar deze geeft totaal niet weer wat ge ziet en zeker niet wat ge daar voelt. Dan weet ge wat klein menskes wij zijn en de prullen waar wij ons bezig houden. Hier komt de zin van een tocht naar Compostela in al zijn glorie naar boven. Iets voor de middag op een dorpsplein - met fontein - gestopt voor de rest van onze baguette (en in Spanje zijn er dat grote) en con queso smaakt er niks beter. Nu rest ons nog het avondeten samen met our friends from California Stephanie (Stevie) en Jeffrey en onze nederlandse vriend Ruud. 

Santo Domingo de la Calzada

We waren vroeg uit de veren en dus vlug op weg.  Gisterenavond finale wedstrijd Liverpool tegen Real Madrid. Dan weet ge onmiddellijk hoe het er hier aan toeging : veel geroep, getoeter van auto's, kortom : veel lawaai en dat de ganse nacht.  Oordoppen zijn nu goud waard.  Al direct na ons vertrek kwam er een stevige klim aan en die bleef precies maar duren.  Maar eenmaal boven gekomen is er een prachtig zicht op de velden waar precies geen einde aankomt. We zien dan enkel onze weg die door heen het landschap slingert; rode aarde, droog en stoffig. Stilaan verlaten we de streek van de Rioja. Het aantal velden met wijnbouw mindert, maar het onderhoud op deze velden gaat onverminderd door. Ook nu zien we nog de wijnboeren volop bezig met het opbinden van druivenranken en snoeiwerk. Wij zouden dit laatste met de snoeischaar doen. Hier lopen ze langs de lange rijen wijnstokken met de machete en slaan ze heel gericht de overtollige scheuten af.  Een heel secuur werkje.  Nu beginnen echter de graanvelden de overhand te krijgen. Op één plaats was er een bietenveld, een beetje raar om te zien in deze droge streek. Maar ook al is het hier droog, overal is er waterbevloeiing voorzien. Onderweg komen we af en toe stalletjes tegen; lokale mensen staan er met wat fruit, gekoelde drank enz. Soms tegen een klein prijsje en soms "donativo" (een gift).  En op zulke plaatsen is het altijd plezant als je bekende pelgrims ontmoet. De Camino roept echter altijd en loopt altijd maar door. Op zulke dagen - de zon in een staalblauwe lucht - ben je gelukkig als je aan de albergue aankomt. Je kan douchen, kleren wassen, rusten en iets eten. Daarna de plaats verkennen. Sto. Domingo de la Calzada heeft een kathedraal om u tegen te zeggen : groot, met beeldhouwerk, versieringen die precies nergens ophouden. En ! In de kerk zitten kippen en een haan. Ook dit is te danken aan een plaatselijke legende. Zoek het even op (internet) want op de gsm is het te uitgebreid om in te tikken.  Overal zitten hier trouwens kippen met de bijhorende haan. Ook hier in de tuin van de albergue vlak aan onze venster.  Morgenvroeg hebben we alleszins geen wekker nodig, daar zorgt de haan voor.  (PS : kijk ook even op internet voor de légende van ridder Roldan en de reus Ferragut).