Hornillos del Camino

Hola, het wordt een beetje later voor onze blog gezien onze internationale verplichtingen die we hier hebben.  Na de pelgrimsmis in de kerk in Hornillos was er het gezamelijk pelgrimsavondeten.  België, Duitsland, Italie, Filipijnen, Frankrijk, Tsjechie, Roemenië en Spanje zaten samen aan tafel en aten paella, ensaladas en nog een nagerecht (iets met lemon). Alles op de spaanse wijze klaargemaakt.  Het was goed, het was lekker en het was genoeg. Meer moet dat niet zijn. Op het laatste kwam de man van de albergue nog af met iets dat we moesten proeven. Zo iets dat ze in kleine glaasjes doen.... recht uit de frigo.  Dat er morgen nog een stuk Camino moet worden gelopen was geen excuus.  Weigeren zou een belediging zijn voor Spanje, dus wat doet een beleefde Belg?......... Ge krijgt er alleszins warm van en ge kunt er goed van slapen, dus alleen maar voordelen met beleefd te zijn. Ondertussen is het niveau van ons Spaans toch al serieus gestegen.  De pelgrimsmis in het Spaans gaat al redelijk goed.  De priester houdt van zingen want hij vroeg steeds aan de pelgrims om mee te zingen in hun taal. Het doet ongelooflijk goed die vriendschap onderling.  Deze avond heeft een vrouw spijtig genoeg moeten opgeven met een ernstig knieprobleem.  Wij hopen dat het ons niet overkomt. Voldoende rust nemen is belangrijk. We vertrokken deze morgen dus al wat later en namen ook onderweg de nodige tijd voor wat rust en de nodige versterkingen.  Onderweg herinnerden we onze filosofisch probleem van gisteren. We zagen onderweg heel veel mooie vlinders die met ons mee vlogen. Heel raar. Maar toen vroegen we ons af wat die vlinders 's nachts doen. Slapen?  Ondertussen hebben we ook nog een International Time Millionaires Club opgericht ism de VS en Nederland. Op de Camino gebeurt vanalles met de nodige humor. Maar steeds blijft het doel Compostela.  Een zeer ontroerend ogenblik deze voormiddag was bij het verlaten van Rabe de las Calzadas.  Een heel eenvoudig kerkje langs de weg dat we binnengingen waar we werden begroet door een vriendelijke dame.  Rita, Fons, jullie weten het al.. .. we werden gezegend door haar en kregen een kleine medaille als bescherming tijdens onze pelgrimage.  Als we zeiden dat we vanuit Lourdes kwamen en vader en dochter waren kregen we nog een extra zegening. Echt heel ontroerend. Even later stonden we dan weer te lachen met een heel klein gebouw aan een schapenweide. De deur was verdorie een lift deur. Was het de kamer van "hoge nood" of was het een lift voor de schapen? Tot nu toe een raadsel.

We gaan nu helemaal de meseta op; de eindeloze hoogvlakte.  Uitgestrekte velden en stoffige wegen die we bewandelen en die we in de verte zien verdwijnen. Het wordt stappen op automatische piloot, maar we zijn zeker niet alleen want voor en achter ons gaan andere pelgrims.  Ook fietsers zijn op weg, met pak en zak beladen. En steeds klinkt het :"Buen Camino".