Santiago de Compostela

Aankomen in Santiago de Compostela na 45 dagen stappen. Wat een moment, gevoel en emotie. On-be-schrijf-lijk !  Halverwege deze laatste etappe was er afwisselend gemiezer en wat opklaringen maar bij het binnenkomen van de stad, juist voorbij de buiten ring, braken de hemelsluizen helemaal open. Daar konden we niet tegen op. Wij (en wij niet alleen) moesten gaan schuilen en wachten tot deze stortbui voorbij was. Daarna terug op weg in de richting van het centrum naar de kathedraal. We moesten niet zoeken want de gele pijlen wijzen de weg. Lokale muzikanten stappen al spelend in stoet rond. En dan kwamen we nog Selma tegen, een Zwitserse die we sinds Léon niet meer hadden gezien.  Het eerste ontroerend moment. We gingen verder door de binnenstad en plotseling kwam Demetrio op ons afgelopen, de Spanjaard die in Rome was vertrokken. Hij was sinds gisteren in SdC.  Tweede ontroerend ogenblik. Kom, zei hij, ik ga met jullie mee. Samen kwamen we op het plein, tranen in de ogen en dan komt de volle ontlading van emoties als we daar staan op dat grote plein voor die immense kathedraal. Ge kunt dat niet tegenhouden. Daarna moet alles een beetje bezinken. We nemen foto's, babbelen nog wat links en rechts, zien andere pelgrims aankomen en dan wordt het tijd om onze Compostela op te halen. We hadden ons al vooraf geregistreerd. Op deze dag zijn we met 1985 pelgrims aangekomen. Ondanks dit aantal verliep de uitreiking van het certificaat heel vlot.  Daarna zijn we naar de Kamer van de Lage Landen gegaan. Dit is de samenwerking van de 2 Jacobsgenootschappen uit Nederland en België in Compostela. We zijn daar geweldig goed ontvangen door Liena en Jan, vrijwilligers uit Nederland. Na het inchecken in ons verblijf zodat we niet met de rugzak moesten sleuren gingen we verder op verkenning in de oude binnenstad. En dan lopen we natuurlijk weer bekenden tegen het lijf. We gaan samen eten als afscheid want we kunnen niet eeuwig in Compostela blijven. (terugreizen zijn gepland enz). Wij hebben nog 2 dagen en beginnen alvast met eens wat langer slapen.... en deze keer niet in een bunkbed.