Acebo

Als wij deze middag op onze bestemming Acebo aankwamen waren we tevreden voor 2 zaken. Ten eerste vroeg vertrokken om de hitte zo veel mogelijk te vermijden en ten tweede omdat we veilig en wel de afdaling hebben volbracht. In Spanje is er inderdaad een hittegolf. Ook voor de volgende dagen blijven de temperaturen erg hoog. Maar telkens we ergens een waterpoel voorbij gaan is er een luid concert van kwakende kikkers. Iedereen stopt efkes om te luisteren. We dalen nu de Montes de Léon af. Na een flinke bergop kwamen we aan het fameuze Cruz de Ferro.  Op deze "magische" plaats op de Camino is iedereen, zonder enige uitzondering, onder de indruk van de uitstraling van dit kleine ijzeren kruis boven op een houten paal. Het enige geluid dat je hier hoort is de wind in de bomen. Voor de rest is er een eerbiedige stilte. Een Italiaanse wielertoerist kwam aan gereden met muziek op zijn smartphone. Hij begreep heel vlug de situatie en de muziek werd snel afgezet. Sommige pelgrims brengen een steen of steentje mee voor zich zelf of op vraag van iemand anders als bevrijding van een last die men met zich meedraagt. Daarna ging het bergafwaarts, soms heel steil maar steeds over losliggende keien en ruwe en rotsige ondergrond. Hier willen we niet stappen als het geregend heeft. Het was nu al gevaarlijk. Morgen moeten we nog een stuk dalen, maar het ergste hebben we wel gehad. We komen van ongeveer 1500 meter en dalen richting Ponferrada op een 500 meter.