Ponferrada

Onze verdere afdaling is redelijk vlot verlopen alhoewel het op sommige plaatsen wel opletten was.  Gisteren waren het losliggende keien, vandaag was het de rotsige ondergrond met scherp uitstekende groeven waar het gevaar loerde. We maakten verschillende foto's onderweg oa. Riego de Ambros. Zo op het eerste zicht lijken het steeds pittoreske dorpjes te zijn met overal bloemen en mooie balkons enz., maar heel veel is vervallen. Er staat ook veel te koop, maar meestal in een "weinig bemoedigende" toestand om het deftig te zeggen. Onderweg moeten we steeds even tijd maken voor een ontbijt. Een mens kan geen Camino lopen op droog brood. Meestal is het koffie met tortilla, lekker en voedzaam. In Molinaseca kregen we daar efkes een ontbijt om u tegen te zeggen; spek met eieren en bonen in tomatensaus. We denken dat ze daar veel Engelsen over de vloer krijgen. Dat was eerder een brunch, maar.... wij weeral tevreden. Met deze brandstof ging het stappen nogal eens vooruit en stonden we om 11 uur al aan onze albergue Aléa in Ponferrada. Te vroeg natuurlijk. Onze hospitalero (uit Québec getrouwd met een Spaanse) nam onze rugzakken in bewaring en gaf ons uitleg over het stadje en ook hoe we 's anderendaags snel en zonder veel omwegen konden verderstappen. We zijn eerst even een bar binnengegaan voor nen koude cola (suiker). Als we daar efkes zaten kwam de eigenaar af met 2 schoteltjes met vlees en brood. "Por los peregrinos". Het was higado (levertjes) met een aangepast sausje erbij.  Ja jongens, kunt ge u dat bij ons voor stellen? Ook Ponferrada is mooi voor een bezoek maar de tijd ontbreekt.  De basiliek mag zeker niet overgeslagen worden. Daterend uit de middeleeuwse en gesticht door de orde van de tempeliers. De burcht dateert eveneens uit die periode.  Op de grote plaza even bij het ayutamiento (gemeentebestuur/huis) binnengaan voor een stempel die met veel plezier door een... politieagent werd gegeven. De albergue waar we verblijven is niet heel groot, een 16 bedden staan er. Alles heel proper. We liggen met 4 op onze kamer, wij en nog 2 Nederlandse dames. Wel gemakkelijk om eens terug onze eigen taal te kunnen spreken. In de namiddag komt er dan nog een groep Franse fietsers binnen en Fransen hebben altijd "een beetje" lawaai bij. Allez, de Italianen kennen er ook iets van. Voor de rest zijn het allemaal wel brave mensen maar we weten nu al dat het morgenvroeg "vroeg" gaat zijn als die vertrekken. Banden platsteken ? Foei,.... da's niet schoon.... een pelgrim onwaardig. Dat gaan we dus niet doen.