Linares

Klokslag 6 uur muziek in de albergue, het Ave Maria van Gounod. Als we even later in de keuken kwamen was er Pavarotti met een Italiaans walsmuziekske. En wat doen we dan, ook al het is het zo vroeg? Een walske en daarna smaken de tostadas eens zo goed. De klim naar Ô Cebreiro begon langzaam aan. Eerst door een paar kleine dorpjes om dan halt te houden in La Laguna. Hier hoorden we bekende klanken : Nederlands! Twee Nederlanders met de e-bike vertrokken vanuit Maastricht. Ze zaten te wachten en koffie te drinken terwijl hun batterijen werden herladen. Onderweg in België en Frankrijk hadden ze al verschillende keren van hun tent moeten gebruik maken. Ook in Spanje. Hier werd dikwijls gevraagd om terug te komen tegen 15 uur om te zien of er plaats was. Dan zijn de meeste stappers aangekomen en kan men de fietsers voorthelpen. Uiteindelijk kwamen we in Ô Cebreiro boven op de top. Er waren daar juist 2 schoolbussen aangekomen. Dat gaf natuurlijk de gebruikelijke animo. Je hoorde wel dat de kinderen wisten wie al die mensen met de rugzak waren. In het kerkje zelf was het heel rustig. Velen kwamen er een kaars aan steken. Voor de pelgrims naar Compostela zat er aan de ingang iemand die hen ontving en graag uitleg en ook de stempel voor de credencial gaf. Ô Cebreiro is niet zo groot maar je vindt er meerdere refugios en natuurlijk de souvenirwinkeltjes.  We zagen er ook Georges terug, onze Amerikaan die in Zwitserland woont.  Onze wandeling vandaag heeft ons echt op prachtige locaties gebracht met ongelooflijk mooie uitzichten, een waar genot voor het oog. We hebben dikwijls stilgestaan om rond te kijken naar al dat moois. Het geeft een geweldig gevoel om daar gewoon te staan en te kunnen en mogen genieten van zo'n mooie dingen. Een mens kan niet anders dan dankbaar zijn.