Sarria

De weersverandering werd voorspeld. Deze nacht heeft het al erg geregend maar vanmorgen was het gelukkig droog. Vol goede moed zijn we vertrokken, maar de donkere wolken voorspelden niet veel goeds.  Om Triacastela te verlaten moesten we een stuk langs de grote baan gaan maar al spoedig ging onze weg het bos in. Heel mooi en ideaal om te wandelen, maar steeds een geheimzinnige omgeving. Holle wegen met meters hoge zijkanten en waar de overhangende boomtakken ons precies wilden vastgrijpen.  Verlaten dorpjes met vervallen huizen, afgesloten deuren, ingezakte schuren wisselden elkaar af.  Het kerkhof bevond zich nu direct aan de rand van het dorp of vlak naast de gesloten huizen wat ook al een speciale indruk gaf. Na een tweetal uren stappen bereikten we Samos waar we halt hielden voor een koffiestop met ontbijt. Daarna ging het verder en zoals verwacht kwam de regen. Geen stortregen maar een gemiezer waar je even goed nat van wordt. Dit gemiezer moet natuurlijk eens afgewisseld worden met een beetje meer nattigheid kwestie van alles eens te kunnen proeven. Als we in Sarria aankwamen kwam er 

al een waterzonnetje piepen. In Sarria werd Corpus Christi gevierd. (Sacramentsdag bij ons). De hoofdstraat was versierd met bloemtapijten. Even later was er de processie die voorbij trok en begeleid werd door de fanfare.  Een hele grote groep mensen volgden de stoet.